Een verstikkende gezinsdynamiek die mijn blauwdruk werd

Ik groeide op in een gezin waarin twee dynamieken elkaar versterkten.

• Mijn moeder liet voortdurend zien: “Ik kan het allemaal niet zelf”. Ze zat vast in hulpeloosheid en afhankelijkheid.
• Mijn vader nam alles over: “Ik regel alles wel”. Vanuit zijn drang naar controle deed hij de administratie, de financiën, eigenlijk het hele huishouden.

Samen creëerden ze een systeem waarin autonomie geen plek had. Voor mijn moeder betekende dat: nooit zelf verantwoordelijkheid nemen. Voor mijn vader: nooit ruimte laten. En voor mij als kind: nooit leren hoe je zelfstandig keuzes maakt of je eigen financiële basis legt.

Die dynamiek werd mijn blauwdruk.

Hoe dit zich vertaalde naar AVPD-patronen

Jaren later ontdekte ik dat deze patronen een voedingsbodem waren voor vermijdende persoonlijkheidskenmerken (AVPD). Niet omdat ik dat label zocht, maar omdat ik eindelijk woorden vond voor hoe ik mezelf kwijtgeraakt was. Dit is hoe ik er nu mee omga:

🌱 Signalen van AVPD versus herstel

1. Schaamte & zelfkritiek

• Oude reflex: mezelf structureel klein houden.
• Nieuwe keuze: de stem horen die zegt “Wie zit er op mij te wachten?” – en tóch doorgaan.

2. Vermijdingsneigingen

• Oude reflex: sociale situaties uit de weg gaan.
• Nieuwe keuze: soms spanning voelen (bijvoorbeeld bij het schrijven van een blog of een mail), maar het daarna toch doen.

3. Overgevoeligheid voor afwijzing

• Oude reflex: verlamd raken bij elk signaal van kritiek.
• Nieuwe keuze: spanning voelen, maar relativeren en herframen.

4. Laag zelfbeeld

• Oude reflex: diepgeworteld geloven dat ik waardeloos was.
• Nieuwe keuze: mijn waarde niet laten afhangen van één gedachte, maar leiderschapstaal kiezen.

5. Hyperalert op anderen

• Oude reflex: voortdurend scannen wat anderen vinden.
• Nieuwe keuze: mijn gevoeligheid inzetten als kracht – bijvoorbeeld in mijn lezingen en blogs.

6. Identiteitsverwarring

• Oude reflex: geen idee wie ik was zonder de ander.
• Nieuwe keuze: mezelf verankeren in mijn Zielskleur 🌈✨, mijn boek en mijn missie.

Een besef onderweg

Door dit alles leerde ik dat autonomie niet hetzelfde is als alles alleen doen. Het is: bewust kiezen, ondanks de reflexen die je terug willen trekken naar het oude.

💡 De 3 pijlers van geluk
In de psychologie worden er drie pijlers voor geluk genoemd: autonomie, competentie en verbinding.
Bij mij ontbraken ze alle drie. En toch ben ik nu zielsgelukkig. ✨
Er is altijd een weg terug. 💖

Waarom dit verhaal ertoe doet

Mijn ouders versterkten elkaars patronen: de één in hulpeloosheid, de ander in controle. En ik raakte daar als kind mijn eigen autonomie in kwijt.

Maar nu kies ik, stap voor stap, anders.
Niet meer de kameleon die zich aanpast en oplost, maar de vrouw die kleur bekent – ook als dat spannend voelt.

Voor wie dit herkent

Als jij je herkent in dit verhaal: weet dat er niets mis is met jou. Oude reflexen bepalen niet je identiteit. Ze zijn patronen die je hebt aangeleerd – en die je óók weer kunt afleren, door je heel bewust te focussen op wat je wèl wilt.

🌈 Je hoeft niet perfect te zijn om kleur te bekennen. Het enige wat je nodig hebt, is de moed om telkens weer een nieuwe keuze te maken – te kiezen voor jezelf. Omdat jij de moeite waard bent. ✨

📌 Misschien vind je dit ook interessant:

👉 Wil je meer lezen over hoe afhankelijkheid en narcisme ook financiële gevolgen hebben? Bekijk mijn kennisbankartikel: Financiële gevolgen van narcistisch misbruik.