Er zijn veel manieren waarop je in therapie terecht kunt komen.
Omdat je vastloopt. Omdat je uitgeput bent. Omdat je voelt dat er iets niet klopt, al kun je het nog niet benoemen.

Ik kwam in therapie omdat ik al jaren moe was van het overleven.
Maar wat ik niet wist: dat ik ook daar, in de behandelkamer, mezelf weer kwijt zou raken.

Aanpassen tot in de perfectie

Mijn trauma had geen blauwe plekken.
Geen paniekaanvallen of heftige flashbacks.
Het zat in wat er níet was: geen ruimte, geen veiligheid, geen erkenning.

En dus leerde ik me al vroeg aan te passen.
Ik werd stil. Slim. Sociaal gewenst.
In therapie was ik de betrokken cliënt – met een intelligent verhaal en een onzichtbare leegte vanbinnen.

“Wat ga je nou weer doen?”

Tegelijkertijd was ik ook die ‘lastige’ cliënt.
Ik stelde vragen. Zocht naar alternatieve manieren om me beter te voelen.
Niet omdat ik bewust tegenwerkte, maar omdat ik intuïtief voelde: deze therapie past niet bij mij.

Dus kreeg ik regelmatig te horen:

“Wat ga je nou weer doen? Kun je je nou nooit eens aan de therapie houden?”

Wat ik nodig had, was geen strakkere structuur.
Maar meer afstemming. Meer erkenning van wat er in mij al werkte: mijn intuïtie.

Alleen… niemand had me geleerd dat die er mocht zijn.

DSM of dieper kijken?

Ik paste in meerdere DSM-hokjes, maar voelde me nergens echt begrepen.
Niet omdat therapeuten niet hun best deden – maar omdat ik zo goed geworden was in verdwijnen, dat niemand het doorhad.

Dat is wat veel mensen met AVPD of complex trauma doen: ze passen zich zó goed aan, dat hun werkelijke binnenwereld onzichtbaar blijft. Zelfs voor hulpverleners.

Waarom ik dit deel

Ik schrijf dit niet om met de vinger te wijzen.
Ik weet hoeveel therapeuten, psychologen en behandelaren vanuit oprechte intentie werken.
Maar ik weet ook hoe makkelijk het is om iets over het hoofd te zien, als je cliënt geleerd heeft om zichzelf te verbergen.

Daarom geef ik nu keynotes.
Niet als therapietraining, maar als uitnodiging.
Om anders te kijken.
Anders te luisteren.
Anders aanwezig te zijn.

Zodat de mensen die zichzelf verloren in aanpassing – weer de ruimte krijgen om echt tevoorschijn te komen.

🎤 Meer weten over mijn lezing voor behandelaren?
👉 Bekijk de keynote ‘Ik was een kameleon. Nu maak ik onzichtbaar trauma zichtbaar.’