Blunders als levenslessen
Mijn definitie van blunders: gratis levenslessen met een vleugje humor.
Afgelopen dinsdag drukte ik per ongeluk op “Versturen” en kreeg mijn hele emaillijst een enthousiaste mail die nog niet voor iedereen bedoeld was. Vroeger zou mijn innerlijke criticus me dan meteen op de kop timmeren.
En meteen daarop zou mijn hoofd (lees: mijn ego) de vraag stellen: “Wat is het domste dat je ooit gedaan hebt?” Daarmee sleurde het mij in gedachten door elk gênant moment in mijn leven, en voor ik het wist voelde ik me weer waardeloos.
Schaamte is een b*tch; het ondermijnt je gevoel van eigenwaarde. Daar waar schuld vooral gaat over iets wat je gedaan hebt, gaat schaamte vooral over niet goed genoeg zíjn.
De diepere laag van schaamte
Pas later ontdekte ik dat mijn schaamte niet zomaar ging over een blunder hier of daar, maar over iets diepers: onzichtbaar trauma. Als kind leerde ik dat fouten maken gevaarlijk voelde en dat onzichtbaar blijven veiliger was. Geen wonder dat ik een kameleon werd: altijd opletten, aanpassen, zo min mogelijk opvallen.
Die schaamte was jarenlang de lijm die mijn kameleongedrag in stand hield. Bij alles wat ik deed dacht ik: “Als ik maar niet door de mand val.” Dat patroon herken je misschien ook als je ooit gehoord hebt van AVPD (vermijdende persoonlijkheidsstoornis): vermijden om niet in verlegenheid gebracht te worden.
Het maakt ook dat blunders in je hoofd veel groter lijken dan ze in werkelijkheid zijn. Eén verkeerde mail voelt dan bijna levensbedreigend. Terwijl het nu vooral een aanleiding is om er samen om te lachen.
Blunders delen als tegengif
Van Brené Brown heb ik geleerd dat schaamte alleen gedijt bij de gratie van geheimhouding (gratis leestip: De moed van imperfectie). Daarom ga ik nu anders met mijn blunders om. Hier is mijn lijst met grootste stommiteiten – plus de lessen die ik ervan leerde. Samen ergens om lachen is altijd leuker.
Mijn 10 grootste blunders
1. Verliefd worden op de tandarts
Mijn onderbewuste produceerde opeens een fulltime gebitscarrière: gaatjes, zenuwontstekingen, ontstoken verstandskiezen… alles om die man maar te zien. Toen hij verhuisde, verdwenen mijn klachten als sneeuw voor de zon. Veel kiezen ook. 😬
Wat ik leerde: verliefdheid is geen behandelplan.
2. Naar Milaan vluchten op mijn 16e
Wat begon als een ontsnappingsplan uit een thuis dat niet echt als thuis voelde, eindigde in een nogal naïeve poging om een nieuw leven te beginnen. Mijn plan: een beroemde Italiaanse voetballer aan de haak slaan en samen een sprookjesleven leiden. 🤷♀️ Ik vertrok de dag na mijn verjaardag, midden in een schoolweek, en zat drie dagen later weer bij mijn ouders op de bank. Met een stuk appeltaart dat nog over was van mijn verjaardag. Die smaakte na drie dagen eigenlijk nog verrassend goed.
Wat ik leerde: het is oké om weg te dromen, maar de echte smaakmakers zitten vaak dichterbij dan je denkt.
3. Collega’s verrot schelden vlak voor mijn vertrek
Therapeutisch voor drie minuten. Daarna vooral spijt. En maandenlang nachtmerries.
Wat ik leerde: waarheid zonder verbinding is gewoon een stormram. Eerlijkheid heeft ook een keerzijde.
4. Een oersaaie gemeentebaan aannemen omdat de man van het uitzendbureau zó leuk was
Ik moest er vaak langs. Voor papierwerk. Daarna voor mijn ontslag. Met die man werd het ook niks.
Wat ik leerde: flirtenergie is geen loopbaanadvies.
5. Drumles nemen omdat de docent leuk was (en getrouwd bleek)
Ik gaf er geen r**t om, had geen aanleg en oefende nooit – want ik had ook al pianoles, zangles (pop & jazz én klassiek), plus ik deed vier thuiscursussen.
Wat ik leerde: “meer” is niet hetzelfde als “beter”. Focus is liefde. Liefde voor mezelf, welteverstaan. (Die man heb ik met rust gelaten.)
6. Ongetraind meedoen aan een aquarobics-marathon
Na twee uur waterstampen liep ik wekenlang krom. Nooit geweten dat je buikspieren ook tevéél kunt trainen.
Wat ik leerde: grenzen zijn er óók voor enthousiastelingen. Respecteer je eigen (fysieke) grenzen, dan zullen anderen dat ook doen.
7. Onder werktijd mijn zoontje ophalen zonder toestemming
Ik verloor de baan. Mijn eerste gedachte: “Mooi, dan kan ik hem voortaan wél zelf halen.”
Wat ik leerde: waarden zijn belangrijker dan regels – maar communiceren vooraf helpt.
8. Iemand (mijn ex) een klap geven uit pure onmacht
Hij had nogal wat narcistische trekken; ik had toen nog niet door wat dat met me deed. Zijn zonnebril stond scheef. Mijn geweten ook.
Wat ik leerde: geweld overschrijdt altijd een grens – naar de ander, én naar jezelf.
9. De wc-deur zo hard dichtslaan dat er een gat in zat en het halve plafond ook naar beneden kwam
Ik voelde me niet gezien vroeger thuis, ik voelde me wel heel sterk. Het huis voelde het ook.
Wat ik leerde: mijn kracht wil richting en liefdevolle grenzen, geen ravage.
10. In de auto rondjes rijden en roepen dat mijn auto gestolen is
Hij stond daar echt altijd geparkeerd. Deze keer niet. “Ik moet de politie bellen, mijn auto is gestolen!” riep ik in paniek.
“Eh, schat; daar zit je in…” zei mijn toenmalige vriend. 🤦♀️
Wat ik leerde: paniek is een waardeloze speurneus.
Iedereen maakt blunders
Soms bewust, vaak onbewust. Vroeger kon ik mezelf daar eindeloos om afstraffen. Maar inmiddels weet ik: juist als je er zelf om kunt lachen, wordt het een waardevol moment. In plaats van schaamte groeit er dan iets anders: zelfwaardering. Je laat jezelf zien als mens – en dát is wat ons uniek en leuk maakt.
Perfecte mensen? Die bestaan niet. En áls ze al zouden bestaan, dan zijn ze waarschijnlijk strontvervelend. 😬
En nu jij
Wat is jouw grootste blunder? Deel ‘m gerust hieronder in de reacties. Wedden dat er meer mensen zijn die hetzelfde hebben meegemaakt? Zo wordt samen erom lachen een tegengif tegen schaamte – want schaamte verliest het altijd van eerlijkheid. En eerlijkheid zit heel dicht bij liefde – de liefde voor jezelf.
Verder lezen?
Dit vind je misschien ook interessant:
0 reacties