Een lege zaal vol inzichten

Toen ik begon met spreken, huurde ik een grote zaal.
Laat ik maar meteen eerlijk zijn: toen ik die zaal huurde, dacht ik oprecht dat ik uit mijn voegen zou barsten van trots. Groot, indrukwekkend, professioneel. Alles erop en eraan.

Alleen… ik was één ding vergeten: mensen uitnodigen.

Niet expres natuurlijk. Maar omdat ik tot twee weken van tevoren nog niks aan marketing had gedaan. Niks gepost. Niks verteld. Geen publiek opgebouwd. Waarom? Omdat ergens in mij nog dat oude stemmetje zat dat fluisterde:

“Wie denk jij wel niet dat je bent?”

En dat stemmetje had er jarenlang voor gezorgd dat ik pas begon met delen als het bijna te laat was.

Dus daar stond ik. In een zaal met vooral lege stoelen… maar wél met een paar mensen die ik écht kende. Vertrouwde gezichten. Zachte ogen.

En ineens voelde het niet als falen. Het voelde als veiligheid.

Klein is niet minder – klein is rauw, echt en dichtbij

Ik dacht altijd dat succes klonk als applaus uit een uitverkochte zaal. Maar die avond leerde ik iets anders:

Echte magie ontstaat niet in massa, maar in echtheid.

Het is makkelijk om je verhaal te doen als niemand écht kijkt. Als je verschuilt achter een perfect ingestudeerde presentatie.

Maar daar ging ik die avond bewust niet voor. Geen PowerPoint. Geen script. Geen rode hoedjes of kapstokken vol rollenspellen. Alleen ik. Mijn woorden. Mijn energie. En mijn waarheid.

En weet je wat het mooie is?

In een kleine zaal ontkom je niet aan jezelf.
Je voelt alles. Elk zuchtje, elke blik, elke trilling in je stem.

En juist dat is waar de kracht zit. Niet in controle, maar in overgave. In het ongemak. In de stilte na een zin waarvan je voelt: dit raakt.

Kwetsbaarheid is geen risico, het is een uitnodiging

Er waren momenten dat ik wilde wegrennen. Net als op mijn trouwdag – dat verhaal vertel ik hier.

Toch bleef ik staan. Trillend misschien, maar ik stond er.

Want wat ik die avond voelde, was zó puur:

Mijn kwetsbaarheid was geen zwakte. Het was mijn ingang naar verbinding.

Niet door te doen alsof ik alles wist. Maar juist door te delen dat ik twee dagen eerder mijn hele script had weggegooid.

Dat ik op maandag dacht: “Dit klopt niet meer. Dit ben ik niet meer.”
En dat ik op woensdagmiddag van 12:00 tot 16:00 mijn hele lezing herschreef – in flow, in vertrouwen, in afstemming op mezelf.

Wat jij hieraan hebt

Misschien herken je dit ook: dat gevoel dat je pas mag delen als je verhaal perfect is. Of dat je groot moet zijn voordat je zichtbaar mag worden.

Maar kwetsbaarheid betekent niet dat je zwak bent. Het betekent dat je écht bent.
En juist dat opent de deur naar verbinding.

👉 Jij hoeft dus niet te wachten tot alles klopt.
👉 Je hoeft niet eerst groot te zijn om impact te maken.
👉 Het is vaak juist je kleinste stap, je meest eerlijke verhaal, dat het diepst raakt.

Dit is waarvoor ik hier ben

Die avond voelde ik het weer glashelder: ik ben hier niet om rollen te spelen. Ik ben hier om mezelf te zijn.

En jij mag dat ook.

Misschien zit jij nu ook in je eigen grote zaal, met lege stoelen. Misschien heb jij het gevoel dat je faalt. Dat je nog niet “groot genoeg” bent. Dat je meer moet doen, harder moet werken, perfecter moet worden.

Maar wat als het tegenovergestelde waar is? Wat als je juist nu op het perfecte punt staat – om jezelf te laten zien zoals je écht bent?

Kwetsbaar. Echt. Rauw. En ongelooflijk krachtig.

Wil jij dit ook ervaren?

Ben jij er klaar voor om je leven te leven op jouw manier en wil je meer horen over hoe ik dat heb gedaan?

🎤 Kom dan naar een van mijn live events. Je vindt de agenda hier: Agenda.

Verder lezen?

Deze blogs sluiten mooi aan bij het thema kwetsbaarheid en kleine stappen:

Van afhankelijkheid naar autonomie – Hoe ik mijn oude reflexen doorbrak

De kracht van kleine stappen – Waarom consistentie belangrijker is dan inspiratie

Mijn 10 grootste blunders – Hoe je jouw schaamte kunt overwinnen

Boekentip over kwetsbaarheid

Wil je dieper duiken in het thema kwetsbaarheid? Een prachtig boek dat mij inspireerde is De kracht van kwetsbaarheid van Brené Brown.
Zij laat zien dat juist in onze imperfectie en eerlijkheid de grootste kracht schuilt – precies datgene wat verbinding mogelijk maakt.